Zabezpieczenie społeczne

Każdy kraj UE ma własne przepisy dotyczące zabezpieczenia społecznego. Prawa i obowiązki wynikające z tych przepisów są takie same dla wszystkich pracowników w danym kraju bez względu na to, czy są to pracownicy miejscowi, czy z zagranicy.

Przepisy UE koordynują jednak poszczególne systemy krajowe, aby zagwarantować, że obywatele przeprowadzający się do innego państwa członkowskiego nie stracą swoich uprawnień (np. emerytalnych albo prawa do opieki zdrowotnej) i że zawsze będą poinformowani o tym, którego kraju ustawodawstwo ma w ich sytuacji zastosowanie.

Zgodnie z unijnymi przepisami dana osoba może w tym samym czasie podlegać przepisom z zakresu zabezpieczenia społecznego w wyłącznie jednym kraju - a zatem musi opłacać składki na ubezpieczenie społeczne tylko w tym kraju.

Co do zasady zastosowanie mają przepisy kraju, w którym dana osoba w rzeczywistości pracuje (jako osoba zatrudniona lub samozatrudniona) i tam też muszą być opłacane składki. Nie ma znaczenia, gdzie taka osoba zamieszkuje (np. jeśli dojeżdża do pracy) ani gdzie ma siedzibę pracodawca zatrudniający tę osobę.

Od tej zasady istnieje jednak wyjątek dotyczący pracowników, których oddelegowano do wykonywania pracy za granicą na okres nieprzekraczający dwóch lat: mogą oni pozostać ubezpieczeni i opłacać składki w kraju, z którego zostali czasowo oddelegowani.

W przypadku osób pracujących jednocześnie w więcej niż jednym kraju szczegółowe zasady określają, którego kraju przepisy mają zastosowanie i gdzie należy odprowadzać składki.

Informacje o poszczególnych krajach.