Op de eerste single die Kehlani uitbrengt van blue water road − het in rouw gedompelde maar tegelijkertijd opgewekte 'altar' – wordt onmiddellijk duidelijk dat de artiest een groeiproces heeft doorgemaakt. Het overlijden van jonge vrienden en leeftijdsgenoten zorgde ervoor dat Kehlani op zoek ging naar antwoorden, en het nummer ademt de berusting die volgde op die zoektocht. Ook op creatief vlak heeft een ontwikkeling plaatsgevonden, zowel in de productie − met een filmische jaren 80-sfeer − als in de tekst. “Ik denk dat ik altijd al graag over liefde schreef, omdat het de meest constante emotie is die we als mens ervaren”, vertelt de vocalist aan Nadeska van Apple Music, “maar er zijn drie of vier nummers op dit album die gewoon over mij gaan of over spiritualiteit, zonder dat ze gerelateerd zijn aan een liefdesrelatie.”
Het album voelt inderdaad anders aan dan zijn voorgangers: minder zwaar, meer gedoseerd. De romantiek is gepassioneerd als altijd, zoals op het flirterige 'any given sunday' (met Blxst) en 'up at night' (met Justin Bieber). En het loopt nog steeds niet goed af, zoals op nummers als 'wish i never' en 'more than i should'. In 'get me started', een samenwerking met Syd die er al een tijdje aan zat te komen, worden problemen juist besproken in plaats van te zwelgen in emoties. En in 'little story', een ballad op akoestische gitaar, wordt verantwoordelijkheid genomen voor een gebrek aan emotionele beschikbaarheid.
De hoorbare groei op het album is deels te verklaren simpelweg door ouder en volwassener worden, maar een ander aspect is absoluut het moederschap en de behoefte van Kehlani dochterlief muziek te bieden die haar houvast zal geven in verschillende levensfases. Het is op veel manieren een persoonlijk herstel, een verfijnde introspectie. “Ik kan heilzame muziek maken als iemand die aan het helen is”, vertelt Kehlani. “Ik hoef me er niet meer druk om te maken of muziek wel diep genoeg gaat als er geen woede of verdriet in zit.”